Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Τα "Ολύμπια" στη Γούναρη

Το ζαχαροπλαστείο «Ολύμπια», δίπλα στο Πάνθεον της λεωφόρου Γούναρη στην Πάτρα αποτελούσε ένα από τα μακροβιότερα και ιστορικότερα ζαχαροπλαστεία της χώρας.

Το κατάστημα ανοίγει το 1923,ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος, έχοντας κερδίσει ένα λαχείο. Αρχικά ο χώρος ήταν καπναποθήκη και χρειάστηκε πολύ δουλειά για να μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο που παρέμενε στο ίδιο σημείο αποτελώντας σημείο αναφοράς για τη χώρα επί 60 χρόνια.

Μεγάλοι καθρέφτες, μεγάλοι καναπέδες, τραπέζια με λευκά μάρμαρα.


Την δεκαετία του '60, υπήρχε μικρή σχετικά ποικιλία γλυκών, που ήσαν όμως, φτειαγμένα με αγνά υλικά. Πάστες, εκτός από τα κώκ, υπήρχαν σοκολατίνες, αμυγδάλου, νουγκατίνες, ιντιέν και σφολιάτες. Αργότερα, εμφανίστηκε η πάστα σεράνο...

Το ζαχαροπλαστείο, γνωστό και ως «μικρή Βουλή», ήταν στέκι των πολιτικών και πολιτικολογούντων της πόλης στις δεκαετίες 50 και 60, ενώ τις εσπερινές ώρες στέκι των κυριών με παιδιά η χωρίς, για παγωτό νες καφέ ή ice cream soda!

Ιδρυτής του ζαχαροπλαστείου ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος, προσωπικός φίλος του Λευτέρη και του Σοφοκλή Βενιζέλου.



Οι κληρονόμοι, τα’ ανίψια του Κώστας και Μίμης Λαμπρόπουλος θυμούνται:

«Ο μπαρμπα- Ανδρέας , έτσι τον ήξεραν όλοι, γεννήθηκε στην Ηλεία αλλά τη ζωή του την έζησε βασικά στην Πάτρα όπου και δημιούργησε τα «Ολύμπια». Το μαγαζί αυτό ήταν καπναποθήκη και χρειάστηκε αρκετή δουλειά για να μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο. Κάποτε πέρναγε και το τραμ απ’ έξω κι ήτανε πιο γραφικά. Πέρασε λοιπόν κι ο Λευτέρης ο Βενιζέλος από εδώ κι από τότε ο Λαμπρόπουλος έγινε οπαδός του. Στο κίνημα του ’35 ο Λαμπρόπουλος υποστήριξε φυσικά τον Βενιζέλο και δε γλίτωσε τη σύλληψη. Το ίδιο έγινε και στην κατοχή.

Γούναρης, Μιχαλόπουλος, Πλαστήρας, Βενιζέλοι, Παπανδρέου, Μαύρος, όλοι οι πολιτικοί εκεί σύχναζαν όποτε επισκέπτονταν την Πάτρα. Όσο για τους ντόπιους όλοι πήγαιναν στα Ολύμπια.

*(Τα ΝΕΑ 11-5-84 –Γιάννης Διακογιάννης)


Μέχρι το 1984 που έκλεισε ήταν τόπος συνάντησης βουλευτών, δικηγόρων, δικαστικών, φοιτητών και τα απογεύματα πολλών γυναικών της Πάτρας με τα παιδιά τους…

Στην ουσία τα Ολύμπια δεν έκλεισαν ποτέ. Μεταφέρθηκαν στην οδό Τριών Ναυάρχων όπου συνεχίζεται η μακρόχρονη ιστορία τους…

φωτογραφία: Αλέκα Κουβεριανού-Λαμπροπούλου
*Πληροφοριακά στοιχεία-φωτο: Γιώτα Κοντογεωργοπούλου, "Ιστορίες εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα" εκδ."ΤΟ ΔΟΝΤΙ" - Πάτρα 2017

«Σε ηλικία μόλις 14 ετών, επιστρέφοντας από το Γαλλικό Ινστιτούτο προς το σπίτι μαζί με μία συμμαθήτριά μου, περνούσαμε συχνά από τα"Ολύμπια".

Μπαίναμε μέσα, χαιρετούσαμε τον γελαστό και ευγενέστατο κ. Λαμπρόπουλο,(γνώριζε τους γονείς μας),που φορούσε πάντα παπιγιόν, καθόμαστε στους καναπέδες και παραγγέλναμε στο γκαρσόνι (που επίσης φορούσε παπιγιόν), δύο πάστες σοκολατίνες...

Πληρώναμε συνολικά, 5 δραχμές...

Σκέπτομαι ότι μπαίναμε μέσα στα "Ολύμπια", που ήταν κατάμεστα από κόσμο,με μία...άνεση και με μία... φυσικότητα, σαν να ήμασταν μεγάλες !!

Με την ίδια... άνεση και φυσικότητα αποδέχονταν την παρουσία μας όμως, και οι υπόλοιποι θαμώνες...

Προχωρημένες καταστάσεις, για την δεκαετία του '60...»

*(στοιχεία από την ανάρτηση της Αλεξάνδρας Καραβοστάση στη σελίδα Πάτρα η πόλη της καρδιάς μας)


ΠΗΓΗ
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/497840

Αρχαία Πάτρα

H αρχαία Πάτρα είχε ως πυρήνα την Αρόη.


 Ο Πατρεύς, Αχαιός από τη Σπάρτη, επειδή δεν ήθελε να υποστεί τις συνέπειες της κατάκτησης της πόλης του από τους Δωριείς, ήρθε επικεφαλής αποίκων (οικιστής) στην περιοχή της Αρόης και κατάφερε να διώξει τους Ίωνες κατοίκους. Επέκτεινε και οχύρωσε την πόλη, κατάφερε ακόμη να κάνει την πολιτική συνένωση επτά Προϊστορικών αγροτικών συνοικισμών και της έδωσε το όνομά του.


 Χτισμένη σε στρατηγική θέση, παραθαλάσσια με καλυμμένα τα νώτα της από το Παναχαϊκό όρος και σε μικρή απόσταση από τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, πολύ κοντά στα Ιόνια νησιά και στο δρόμο προς την Ιταλία, η Πάτρα ήταν προικισμένη με όλες τις προϋποθέσεις για να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο τη βρίσκουμε άλλοτε με το μέρος των Αθηναίων και άλλοτε των Πελοποννησίων. Το τέλος πάντως του πολέμου τη βρίσκει με το μέρος των νικητών.


Σημαντική ήταν η συμβολή της Πάτρας στη συγκρότηση της Αχαϊκής Συμπολιτείας (280 π.Χ.). Πρόκειται για την αναβίωση της ομοσπονδίας των Αχαιών, «Το κοινό των Αχαιών». Οι πόλεις Πάτραι, Δύμη, Αίγιο, Βούρα, Φαραί, Τριταία, Πελλήνη, Αιγείρα, Λεόντιο και Κερύνεια ιδρύουν την Συμπολιτεία. Η λειτουργία της βασιζόταν σε θεσμούς ισότητας και δημοκρατίας.


Η Πάτρα υποτάχθηκε στην Ρώμη το 146 π.Χ.. Ο Αύγουστος είχε διακρίνει (31 π.Χ.) την προνομιακή και επίκαιρη θέση της Πάτρας και φρόντισε να εγκατασταθούν εδώ ως άποικοι παλαίμαχοι Ρωμαίοι. Από τότε παραχωρήθηκαν μόνο στους Πατρινούς (από όλους τους Αχαιούς), η ελευθερία και η αυτοδιοίκηση που μπορούσαν ν' απολαμβάνουν οι Ρωμαίοι ως άποικοι. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες Τιβέριος, Νέρων και Αδριανός αλλά και άλλοι έδωσαν κατά καιρούς προνόμια στην Πάτρα, η οποία γρήγορα μεταβλήθηκε σε λαμπρή και πασίγνωστη πόλη. Κατά το 2ο αιώνα μ.Χ. η Πάτρα βρίσκεται στη μεγαλύτερη ακμή της, τότε την επισκέπτεται ο περιηγητής Παυσανίας. Την εποχή αυτή εκτεινόταν στα νότια και νοτιοδυτικά της ακρόπολης και ήταν στολισμένη με πολλά ιερά και άλλα οικοδομήματα. Μερικά από αυτά περιγράφει ο περιηγητής στο έργο του Αχαϊκά.


Η παρουσία και η δραστηριότητα του Αποστόλου Ανδρέα στην πόλη κατά την εποχή του Νέρωνα της δίνει έναν καινούργιο χαρακτήρα. Τη μεταβάλλει σε πεδίο σύγκρουσης ποικίλων θρησκευτικών αποκλίσεων μέχρι την τελική διάδοση και επικράτηση του Χριστιανισμού.


Πηγή
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1

Στην Πάτρα κάποτε


Πατραϊκός αθλητισμός μιας άλλης... εποχής (του Τάκη Γεωργακόπουλου)

  Ο σύγχρονος σωματειακός αθλητισμός της Πάτρας χρονολογείται από το1891, χρονιά ίδρυσης του «Παναχαϊκού Γυμναστικού Συνδέσμου», που απετέλε...